Fürade, yalnızlık anlamına gelmektedir. Genel anlamda bahsettiğim, insanın kimi zaman yalnızlık hissini derinden hissettiğini, o duruma bazen istemeden de olsa düştüğünü, bir bankta saatlerce oturup yüksek dozunu aldığı, bir müddet sonra da alışma durumuna geldiği, çıkmaz bir hâl olmasıdır. Şiirlerimde bahsettiğim duygu, özlem, aşk, ölüm, yalnızlık gibi bence okuyan her kişinin yüreğine dokunabilecek, bir nebze kendini görebilecek, belki de: ‘İşte ben de tam bunu anlatmak istemiştim, işte ben de bunu hissetmiştim’ diyebileceği tema ve başlıklar mevcut. Aslında tüm bunlar hepimizin ortak konusu.

Sözün özü, naçizane fikrim insan yazmalıdır. Çok saçma da olsa yazmalı, çok iyi olsa da yazmalı, çok kötü olsa da yazmalı. Hepimiz birer şair, birer yazarız aslında. Belki hep söyleriz ama yazmayız, belki ne söyler ne yazar ama yazılmış olanı okur, söylenmiş olanı dinleriz. En büyük ilhamımız yaşadığımız hayat, sevincimiz, üzüntümüz, tecrübemizdir. Umarım bu kitapta ilham olur.