Dünyada acı ve gözyaşı olmasaydı ben şiir yazmazdım. Zira şiir özgürlük için yazılır, özgürlüğün olmadığı yerde kaçınılmaz olarak zulüm vardır. Hz. Ali’nin dediği gibi “Bir zulmü engelleyemiyorsanız onu herkese duyurun.” İşte bu noktada şiir devreye girer. Zulme ve zalime karşı bir bayrak açmaktır şiir. Şiir aynı zamanda şuurlu toplum oluşturmanın en etkili yoludur. Şiir okuyan ve yazan toplumların dili gün geçtikçe gelişir ve o toplumda dil daha güzel konuşulur.

Şiirsiz kalan toplumlarda bayağılık, sığ düşünce ve ham ruhlar baş gösterir. Şiirsiz toplumlar düşük zevklerin peşinde koşar ve bu düşük zevklerle mutmain olmaya başlarlar; toplumun kalitesi sürekli bir düşüş gösterir, bu düşüşle toplumda kargaşa başlar; insanlar birbirlerini anlamak yerine, yargılama duyguları ağır basar. Dünyadaki bu kargaşanın son bulması içinde yine şiir devreye girer. Yunus Emre’nin dediği gibi “Söz ola kestire başı, söz ola kese savaşı.”

Böyle bir medeniyetin mirasçısı olarak bizim bugün şiirden yeterince nasip alamayışımız ne kadar acı değil mi?