Acılar unutulmaz, hafifler sadece.

Bir şiir okursun ve şiir acıyı hisseder, yaşadıkların gün yüzüne çıkıverir aniden. Hayat yolculuğu acılardan geçer, önemli olan onlara karşı gardını alıp güçlü durabilmektir.

Zorla evlendirilen küçük kız çocuklarının masumiyetlerini yitirdiği, en sevdiklerinin öfkesiyle karşılaşıp dayağa maruz kalan kadınlar, tüm şiddeti gören veya yaşayan çocuklar, neden ülkesinde savaş olduğunu anlamadan savaşa tanık olan ve ilk önce onlar ölen savaş çocukları, terör çılgınlığına yenik düşen nice masum adına acıyı dibine kadar tadarak bir şiir yazarsın, dile gelir şiir ve acıyı tüm çıplaklığıyla hisseder.

Acıyla tanışan; fakat “Berfin” olmaktan hiç vazgeçmeyen tüm çocuklara, kadınlara ve masum insanlara çektikleri acıyı bir nebze de olsa hafifletmek adına…