“Yarını bilsen dünü bugün eder miydin söyle
Söyle uzakları yakın eden bu sessizlik,
Öteleri beri etmeye muktedir midir
Yoksa nefessiz midir ölüme?”

Yedi tepeli şehrin yedi yeri dertli insanlarını görüp bilmekle başlıyor Onur Şimşek’in şiirine yolculuk. Bir cesaret ya da bir cehalet anahtarıyla aralıyor büyülü kapıyı. Hüzünlü vapurlarla gezdiriyor bizi. Koyu makyajın altında her şeyi gizleyen bir şiir değil onun şiirleri. Sıcak, samimi, dilimizin ucundaki sözler… Bizi bazan “bir hüzün girdabında” bazan da “çırpınan martıların sessizliğinde” gezdiriyor Onur Şimşek. Şiirlerin birçoğunda İstanbul kokusu var. Şiirin esrarlı dünyasında ben de varım diyor, genç şair…

-Ahmet Yılmaz, Edebiyat Öğretmeni

Berilerin kendisi olup ötelere yolculuğu tahayyül eden şairin, aklının aydınlığında olan ben kadar, okur da esintiyi hissettiğinde şiirlere sinmiş gül kokusunu duyumsayacak. Şairin de dediği gibi bazı dizelerin altı, ardından kimilerinin üstü çizilecek, kimi dizelerde anılar, kimilerinde sanrılar nüksedecek. Bu şiirlerin en kıymetli dizelerinde var olmuş biri olarak söylemek gerekirse, mısralar vakur bulutlar sağanağında ıslanmıştır ve her bir şiir yaşanmışlığı tatmıştır.

-Seyran Gümüşoğlu