Aslında herkes yalnızdır bu hayatta. Kimileri karanlık ve sessiz gecelerde yaşar yalnızlığını, kimileri ise milyonlarca insanın içinde. Yalnızlığımızı bazen zulamıza bırakarak umutlara sarılırız. Hayatı çoğu zaman umutlar ile zulamızda ki yalnızlık arasında git gellerle tüketiriz. Gerçekleştirdiğimiz her umut sonrası başka umudun hayali peşinde koşarız. Gerçekleştirmeyi başaramadığımız umutlar ise bizi hayal kırıklıkları ile birlikte zulamızda ki yalnızlığa götürür. Her yanımızı kuşatır bu yalnızlık ve kurtulmayı başaramadığımız acıları içimize yükler. Bu acılar karşısında bazen gözlerimizi gökyüzü yapar yağmur gibi gözyaşları akıtırız, bazen ise gözyaşlarımızı yağmur bulutları misali yüreğimizde taşırız. Zulamızda ki yalnızlığı her kuşanmamız da içimizdeki isyanlar gün yüzüne çıkar. Herkesin farklı olsa da yalnızlığı, kalbe verdiği tahribat aynıdır.

Umutlarınızın hiç tükenmediği ve yolunuzun zulanızdaki yalnızlığa hiç çıkmadığı bir hayat yaşamanız dileğiyle…