Aşkın Suçu Yok – Zülal Kaya

Çimen, Muhterem’in her cumartesi pazar yabancı dil çalışmak için girdiği odanın kapısının önüne gelip durdu. Kendi duygularının ne tepki vereceğini bilmiyordu. “Bu odaya yalnız kahve getirmem için girmeme izin verirdi Muhterem” diye düşünürken içeriye girmekte biraz tereddüt etti. Kendisini toparlayıp kapıyı açtı. Bir aya yakın zamandır açılmayan odanın toz kokusuna Muhterem’in masasının üzerindeki kül tablasında kalmış izmaritlerin kokusu karışmıştı.
Kilitli çekmecenin anahtarını bulup açtı. Fotoğraflara baktı, mektupları okuduktan sonra, “Demek Ayşe senin kızın Muhterem,” dedi.