Açıklama
Sanılanın aksine büyük patlama yoktur, ilk ve son patlama vardır.
İnsan ilk patlama ile savruldu, sürüldü cennet krallığından, alem oluştu yıldızlarıyla, devinen gezegenleriyle… Ruh prangaya vuruldu vücutla… Acıkan, üşüyen, kaygılanan bu prangayla…
Hasret içinde taşındı bu pranga, kurtulmak ondan “ölüm” diye adlandırıldı… Ama sanılanın aksine yok oluş değildir ölüm; dönüştür krallığa…
Önemli olan bu sürgünde krallığa dönüşte karşılanabilir yakışırlıkta bir süreci yönetmek, eve dönmek ve kaldığı yerden devam edebilmektedir…
Sürgünde “başımıza gelenlerden değil, başımıza gelenlere vereceğimiz tepkiden sorumluyuz”. Bu tepki de sürgün kılavuzlarında ancak “şükür ve sabır” olarak tanımlanmıştır.
Biz “akıl sahibi” sürgündekilere emredilen kazanmak değil yalnızca çalışmaktır çünkü insana kalacak olan yalnızca çalışıp çabaladığıdır, emeğidir.
Dövünmeyelim, devinelim…
