Pelzer – Ömer Mizrak

Nedir dünyayla alıp veremediğim? Şiir nedir? Yine sordum kendime.
“Şiir, duygumun işaretlenmesidir.” dedi laşhe.
Belki de yüreğim rehineydi peltek bakışlarında.
Maviliğinin üstünde toplayamadıklarımın sitemi.
Gitmeliydik bu akşam. Üstelik yalınayak.
Hem gözleri tanıktı sanıklığıma. Galiba şiir persliydi.
Zerdüşt olduğu yaktığı ateşten belliydi. Yine de gitmeliydi bir şehri takıp sararan saçlarına. Hem zaman sarıdan çalınmıştı ya.
Gamzesi kutsanmıştı çehresinde. Yağmur da çizik şimdilerde.
Nisan yeşilli yapraklarda boşluklar vardı.
Belki de bundandı bütün iflahsızlığım. Su bizim tek benzer yanımızdı.
Pelesenk tadında inan. Rayından çıkmış düşüncelerim.
Kaç yerdeydin? Neydi rengin?
Ben biliyordum. Kimsede olmayan seni aradım durdum.
Gitmeliydin…
Giderken,
bi’iz kalmalıydı adımlarından
Anılar da silinirdi bir gün.
Senin adın en çok sana benzerdi.
Senin adın Pelzer’di.