Şiir Perisi – Eslem Demir

Yıkılan hayallerin, kırılan güvenin, mahvolmuş hayatın bir zelzelesini yaşar insan…

Düştüm derken yeniden kalkarsın. Kayboldum derken yeniden bulursun kendini. Atarsın kendini bir yalnızlığa, içinde kaybolursun. Bir daire çizersin kendine o yalnızlığının içinde. Sana sen yeterken biri girer o çizgine. Altüst eder her şeyi mahveder.

Atarsın her şeyi içine ve susarsın. Sen susunca daha çok gelirler üzerine, daha çok kanatırlar, daha çok yıpratırlar ve bunlar hep daha çokla devam eder. Bir gün bakarsın daha çok kanamış için ve daha çok ağlarsın.
Söz verirsin ama sözünde duramazsın.
Olmaz dersin olur, yapmam dersin yaparsın her şeyi.
Sonra bi’ bakarsın her şey geçip gitmiş, fırtınalar kopmuş, herkes gitmiş mantığın bitmiş, kalbin kırılmış, ümitlerin kalmamış, hayallerin suya düşmüş.
Sonuç olarak sen kendini kendi ellerinle bitirirsin, belki hiç değmeyecek birine belki de hiç gelmeyecek birine.

Bittiğin anda bir kağıt kalem alırsın eline. Kalemin yüreğin olur anlatır sana her şeyi. Gözlerinin önüne serer yanlışlarını. Defterin tertemiz sayfan olur, kalemle yazar, yanlışlarını silginle silersin. Yazdıkça çoğalır hataların ama sildikçe azalır. Sen de öylesin benim için. Ben seni yazdıkça anladım bir çok şeyi ama bir türlü silmeyi öğrenemedim.