Sükûtun Dem Vakti – Hüsnü Özdilek

KİMLİK BELGESİ

 -Ahraz bir sükûnetin dudağında söz mahkûm
En âmâ bakışların girdabında göz mahkûm-

 Zaman denen sarrafta kıymetsizdir şu tenim
Velâkin her tarafta toprak ben’im su ben’im.

 Ölümle oldu toyum ondan kurumaz soyum.
Göğe ererken boyum âlemi kaplar enim.

 Beyaz, sarı, kara, al; insan renkli bir masal…
Hem vahşidir hem uysal vücudumda her genim.

 Evren geometrik yer… Elbet burda her sefer
Ya kareyim ya çember ya eşkenar üçgenim…

 İyiliktir dileğim, şer süzerken eleğim.
Yaşarken kâh meleğim kâh şeytanım kâh cinim.

 Sırtımda dünya leşi tepemde nefs güneşi…
Gördükçe keşmekeşi metcezirde bedenim.

 Öfke kılıç nefret kın, kem duygular hep taşkın!
Ben her zaman o aşkın gamzesindeki ben’im…

 -Ölümün döşeğinde gerçekleşen her doğum
Bir çeliğe “yeşersin” diye serpilen tohum-