Açıklama
“Pişman olup geri dönersen eğer, ben burada olacağım.
Seni yaptıklarına rağmen kabul edip tekrar bağrıma basacağım.
Çünkü sen ailemden sonra, en derin sevgim, en kıymetli servetim oldun.
Yıllarca aç bıraktığım kalbimi, huzurunla, gülüşünle doldurdum.
Sana kızmıyorum inan. Öfkem yalnız kendime. Aynı hatayı neden tekrar yaptım diye kendi kendime hayıflanıyorum.
Ama şuna da inanıyorum ki yaptığım en iyi hata sendin…”
Böyle bir sevdiği olmalı insanın. Pişmanlık duyacak ve aynı hatayı yapmamaya söz verecek birinin, yaptıklarını unutacak kadar engin merhamet sahibi bir sevdiği.
Eski aşka dönüşü mümkün olmasa da ayrılırken bile hayırla yâd edeceği “adam” gibi bir sevdiği.
Adamlığın cinsiyet meselesi değil, karakter meselesi olduğunu hatırlatacak bir sevdiği…
