Yorgun Anılar – Ayşe Kanat Türkoğlu

Dünyada, galiba herkesin payına mutluluk düşmüyordu. Bazıları da Ayşe gibi acılara sahip oluyor ve payına düşeni kabul etmek zorunda kalıyordu. O gece ikisi de çok şaşkındı, ikisi de gözlerini birbirlerinden hiç ayırmadılar. Ayşe ne zaman başını kaldırsa, Murat’ın gözlerini görüyordu. Aynı, eskiden olduğu gibi. Kim bilebilirdi ki o gece ikisi de en az dört sene öncesinde o mahallede, o toprak yolda ya da ekmek fırınının kapısında içlerinden neler geçtiğini? İkisi de bir ömür boyu birbirlerine bunu soramayacaktı.