Hasenat – Murat Demir

Bir ağacın kökleri nasıl ki onu beslerse, bu şiirde yazılanları da vedalar besledi.Bazı vedalar zaman gerektirmez Bir vakit ansızın gelip yakana yapışır.Elinde çare olmadan ardından izlersin olanları.Üzülürsün, canın yanar…İşte bu vedalardan birisi de ölümdür.Sen görmezden gelsen, kulaklarını tıkasan bile ansızın çıkıverir karşına. Yanı başında duran,sevdiğin insanlar teker teker kaybolmaya başlar hayatından.Böylelikle insan giderek yalnızlaşır kalabalığın ortasında.Sayfa sayfa yazılsa,sınırsız betimlemeler yapılsa bile ölümü anlatmaya ömür yetmez.İşte benim sayfalar boyunca anlatmak istediğim buydu;yani ölüm diye bir gerçeğin olduğu,ama insanın öyle bir varlık olduğunu anladım ki ölümü anlamlandırmaya bile gücünün olmadığı…