Babam, yazarken bana zorluk olsun diye mi, nüfus memurunun asâbı bozulsun diye mi, konuşurken kendisinin yaptığı med hatalarına olan takıntısından mı bilmiyorum, ismimdeki a harfleri üzerine şapka koydurmuş. Doğrusu da bu ama bir yerlerde yazması hayli problemli…

Babam, “Çift isimliler genellikle biriyle çağrılıyor. Senin isminin hem anlamı güzel olmalı hem telaffuzu kolay olmalı hem de olur ya bir gün marka bir kişi olursan ismin buna destek olmalı, ayrıca ismin ile çağrıldıkça dua hükmüne geçeceğinden dolayı da karakterine olumlu tesir etmeli.” diyerek adımı koymuş. Problem şu ki kendim dâhil hiç kimse ismimi yazarken a’ların üzerine şapka koymuyor. Babam buna kızıyor ama yapacak bir şey yok. Her şeyi düşünmüş ama bunu galiba düşünememiş.

Adım Rânâ. Tokat Yunus Emre İlkokulu 3. sınıf öğrencisiyim. Öğretmenimin teşviki, babamın çabaları ile kaleme aldığım bu kitabımda erken çocukluk dönemimi, okul öncesi eğitimimi, okula nasıl ve nerede başladığımı, ilk Kur’an hatmimi, ulusal düzeyde girdiğim ilk sınavlarımı, ilk ayrılıklarımı, ilk kavuşmalarımı, kısaca benim hayata ilk adımlarımı, ilk tecrübelerimi konu ettim. Kitapta aile ilişkilerimize, bilhassa babamla olan diyaloglarıma fazlaca yer verdim çünkü bu kitabın vücut bulmasına en önemli sebep babamla olan bu diyaloglardı.