“Evvel refik bade’l târik” demiş eskiler. Yani önce yoldaş, sonra yol. Nereye gittiğinden çok, kiminle gittiğin; nereye gittiğinden çok neye gittiğin önemlidir çünkü.

Bazen yol yorar, zorlar ve adeta sıkıntılar içerisinde boğar. İnsan kendini nefessiz hisseder, acı çeker, nereye bakacağını şaşırır. Ancak yanında gözlerini kapatabileceğin bir yol arkadaşın varsa, gözlerin görmese bile, görmeden de yürüyebileceğin bir yolun var demektir.

Yoldaşın yok ise, bu fani hayat kara bir tüneldir. Yoldaşın varsa ise yol yorsa da güzeldir.

Kitapta okuyacağınız bir yoldaşlık hikayesi. Bir yoldaşlığın başlangıcı, bir yoldaşlığın ilerleyişi. Sadece dünyalık değil, ahirete kadar gidecek bir yoldaşlığın tohumu. Seninle yürüyeceğim yol ne güzel, zira ne demiş eskiler: “evvel refik bade’l târik”.