Dikdur, halasının ismini verdiği kişinin bir ilahiyatçı olduğunu öğrendiğinde çok şaşırmıştı. Halası ne zamandan beri dinî konuların insanlığın yirmi birinci yüzyıldaki sorunlarına çözüm olabileceğini düşünüyordu? Kitaplığında dinî içerikli kitaplar görmüştü doğru ama insanlığın en büyük sorununu yani insanın kendisini çözecek cevapların bir ilahiyatçıdan geleceğini ima etmesi başka bir şeydi. Böyle düşünüyordu Dikdur ama ciddiyetle yaklaşmadığı bir o konunun kaldığının da farkındaydı. Üstelik halası, önerileri dikkate alınmayacak biri değildi. Samimiyeti ve yaşantısıyla sözü dinlenir insanların başında geliyordu Dikdur için. Konu kendisine ne kadar uzak ve güvenilmez geliyor olsa da sırf bu yüzden üzerine eğilmeye değerdi. Nasıl olsa aradığı şeyi bulamazsa istediği zaman kimseye hesap vermeden vazgeçebilirdi.

Dikdur, elindeki bitebilecek durumda olan işleri hiç evden çıkmadan bir haftada bitirdi. Teslim tarihi uzak olan bir çeviriyi ise askıya aldı. Halasının sesindeki kararlılık cezbetmişti onu. Çok önemli şeyler duyacağını ama dinleme konusunda sabırlı olması gerektiğini söylemişti. Madem öyleydi, madem önemli şeyler duyacaktı ve onlar sorularına cevap olabilecek şeylerdi, öyleyse çok düşünüp de vakit kaybetmesine gerek yoktu. Bir an önce yola koyulmalıydı.