Osmanlı Devletinin 16. yüzyılına denk gelen ve Kanuni Sultan Süleyman döneminde mühim vazifelerde bulunan, aynı zamanda önemli bir Vezir-i Azam olan Pargalı İbrahim Paşa, oldukça küçük yaşlarda bugünkü Yunanistan’ın Parga kasabasında Türk gemiciler tarafından esir olarak ele geçirilip Osmanlı topraklarından biri olan Manisa şehrine getirilerek burada dul bir hanıma köle olarak verilmişti. Aynı yıl Şehzade Süleyman da Manisa sancağında bulunmaktaydı. Şansın güler yüzü olacak ki bu iki genç kısa zaman sonra Manisa’da şehzadenin av sırasında karşılaşmışlardır. Pargalı İbrahim ile tanışan Süleyman, onun zekasından ve keman yeteneğinden etkilenerek himayesine almıştır.

Yavuz Sultan Selim’in vefatı ve Şehzade Süleyman’ın “padişah” sıfatı ile tahta çıkması en çok İbrahim’in yolunu açmıştır. Sırasıyla Hasodabaşı, Vezir-i Azam, Rumeli Beylerbeyi, Serasker gibi önemli görevlere Sultan Süleyman’ın kudreti ile getirilen Pargalı İbrahim, kısa zamanda elde ettiği bu görevler ile hızlı bir yükseliş göstermiştir. Bu sayede kendisinden “Padişahın Kıymetlisi” anlamında halk arasında “Makbul İbrahim” olarak bahsedilmiştir. Fakat İbrahim Paşa kendisine padişah tarafından sunulan önemli fırsatların büyüsüne kapılarak hırs ve kibrin kurbanı olmuştur. Paşanın gücünü ve padişah nezdindeki kıymetini çekemeyen her daim düşmanlık besleyen kimseler, bu durumu fırsata çevirerek Sultan Süleyman’ın güvenini ve inancını zehirlemeyi başarmışlardır.

Hırs ve kibrin her zaman tehlikeli olduğuna inanan, paşaya olan güvencini kaybeden Sultan Süleyman, bir iftar gecesi 1536 yılında vezir-i azamı, aynı zamanda en yakın dostu olan İbrahim Paşa’nın ölüm emrini vermiştir. Böylece güç hastalığına yakalanan İbrahim Paşa, hızla yükseldiği gibi hızla da düşüş göstererek hayata veda etmiş “Makbul” unvanının yerini de “Maktul” unvanına bırakmıştır.